De luisteraar wordt meegenomen op een tijdreis: terug naar de gedaante van de eencelligen. In vier stappen leidt Hannah ons door de evolutie, vanaf het eerste leven in al zijn simpliciteit, via indringers die in eerste instantie een bedreiging lijken, maar eigenlijk slechts omarmd dienen te worden. Pas dan is er een mogelijkheid tot nieuwe energie en groei, pas dan kunnen wij uitkomen bij de complexe biologische systemen die wij nu zijn.
Er ontstaat een gesprek over de macht van de stem in meditatie, hoe het uiten van een suggestie lichamelijke sensaties kan oproepen. In het fragment dat Hannah ontving, hoorde zij een machine waarover de controle kwijt is geraakt. Maakt een mens dat ooit mee in relatie tot zichzelf? En wat zouden wij daaruit kunnen halen?